معرفی وبلاگ
با سلام. رفاقت وآشنایی من با شهدا خودش قصه ی طولانی و درازی داره واقعا هم در شهدا همه چی پیدا میشه.........فقط کافیه با هاشون رفیق بشیم امتحانش ضرری ندارخ بخدا...........تا عمر دارید باصفا میشید وبی قرار..........رفیق میخواید شهداء.........خدا واهل بیت میخواید بشناسید شهدا.......خیلی از ماها میگیم کی مثل اهل بیت میشه؟؟؟........ولی بخدا میشه مثل شهدا بود...........چون شهدا هم مثل خود مابودن........تو جمع ما زندگی میکردن.......با خود ماها نفس میزدن........اصلا میدونید چیه؟...........شهدا به ما یاد میدن میشه غیر معصوم بود ولی تو بغل معصوم جون داد.......شهدا زنده اند وما مرده........... نمیخواستم نصیحت کنم فقط میخواستی یه خورده فکر کنیم......بس نیست؟؟؟؟؟........التماس دعای شهادت.یاعلی
دسته
آرشیو
آمار وبلاگ
تعداد بازدید : 1127905
تعداد نوشته ها : 4110
تعداد نظرات : 39
Rss
طراح قالب
بعضی از تحلیل گران خارجی سال ۱۹۷۵، یعنی اواخر سال ۱۳۵۳ و ۹ ماهه ی اول سال ۱۳۵۴، را نقطه ی آغاز افول قدرت شاه در ایران می دانند. وقایعی که در این سال رخ داد، به حسب ظاهر همه از نیرومندتر شدن موقعیت شاه و رژیم سلطنت در ایران حکایت می کرد. درآمد نفت چهار برابر شد و به مرز سالانه ۲۰ میلیارد دلار رسید که با قدرت خرید آن روز دلار، رقم هنگفتی به شمار می آمد. شاه با اعلام یک سیستم تک حزبی در اسفند ۱۳۵۳، حکومت مطلقه خود را بر کشور تثبیت کرد، آشتی با عراق و امضای قرارداد حل اختلافات دو کشور که براساس بیانیه ی الجزایر تنظیم شده بود، به نگرانی های ایران از مرزهای غربی خود خاتمه داد، روابط ایران با همه ی کشورها اعم از شرق و غرب توسعه یافت و سیل سران و دولتمردان خارجی، برای بهره گرفتن از خوان نعمتی که بر اثر افزایش ناگهانی درآمد نفت در ایران گسترده شده بود، به ایران سرازیر شد. دولت نظامی در همان چند روز اول ناتوانی خود را در اداره ی امور کشور نشان داد و موج تظاهرات و اعتصابات بعد از چند روز وقفه از سرگرفته شد. حکومت نظامی هم عملاً کارآیی خود را از دست داد، زیرا مقررات حکومت نظامی در مورد منع اجتماعات اجرا نمی شد. حکومت نظامی به ویژه در مورد مطبوعات سختگیری کرد، ولی نویسندگان مطبوعات زیر بار سانسور نرفتند و دست به اعتصاب زدند و مردم بیش از پیش برای آگاهی از آنچه در کشورشان می گذشت به رادیوهای بیگانه روی آوردند. گسترش موج اعتصابات در سراسر کشور، بخصوص صنعت نفت، مملکت را به حال فلج کامل در آورد و درآمد ارزی کشور به صفر رسید. شاه برای خروج از بن بستی که در آن گرفتار شده بود به رهبران جبهه ی ملی روی آورد و قبل از همه دکتر غلامحسین صدیقی را برای مقام نخست وزیری در نظر گرفت. دکتر صدیقی پس از یک هفته مطالعه و مشورت، پاسخ ردّ داد. شاه از شاپور بختیار دعوت کرد. بختیار این پیشنهاد را به شرط گرفتن اختیار کامل و خروج شاه از کشور بعد از رأی اعتماد مجلسین به دولت پذیرفت. شاه ناگزیر، تمام شرایط را پذیرفت. با روشن شدن جرقه های اولیه انقلاب و فشار نیروهای مخالف رژیم و هماهنگی قیام های مردمی به رهبری امام خمینی قدس سره و کشتار ۱۷ شهریور و برگزاری مراسم چهلم های مختلف شهدا در تهران، تبریز، اصفهان ،مشهد و ...، و اعتصاب کارگران شرکت ملی نفت و چاپ مقاله توهین آمیز احمد رشیدی مطلق علیه امام« قدس سره»، کنترل امنیت کشور از دست نیروهای رژیم و حتی حکومت نظامی خارج شد و پایه های اقتدار رژیم ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی سست شده و منجر به فرار شاه گردید. در آن تاریخ همه ناظران سیاسی متفق القول بودند که حل بحران، با حضور شاه در ایران امکان پذیر نیست و رهبر انقلاب اسلامی، به هیچ عنوان حضور شاه و رژیم سلطنتی را تحمل نخواهد کرد. شاه نیز پس از عدم موفقیت دولت نظامیازهاری در برقراری نظم و آرامش و رقع اعتصاب ها که اقتصاد کشور را فلج کرده بود، راه دیگری جز خروج از کشور نداشت. تشریفات مربوط به خروج شاه خصوصی و غیررسمی بود. مشایعت کنندگان، نخست وزیر، رؤسای مجلسین، وزیر دربار، رییس ستاد ارتش و گروهی از مقامات وابسته به دربار بودند. فرودگاه مهرآباد در محاصره یگان های گارد شاهنشاهی بود. مقارن ساعت یازده و نیم صبح، شاه و همسرش، با یک هلیکوپتر وارد فرودگاه شدند. شاه در مصاحبه ی کوتاهی به خبرنگاران گفت:(۱) «مدتی است احساس خستگی می کنم و احتیاج به استراحت دارم. ضمناً گفته بودم پس از این که خیالم راحت شود و دولت مستقر گردد، به مسافرت خواهم رفت. این سفر اکنون آغاز می شود و تهران را به سوی آسوان در مصر ترک می کنم. امروز با رأی مجلس شورای ملی که پس از رأی سنا داده شد، امیدوارم که دولت بتواند هم به جبران گذشته و هم در پایه گذاری آینده موفق شود.» در مورد مدت سفر گفت: «این سفر بستگی به حالت من دارد و در حال حاضر دقیقاً نمی توانم آن را تعیین کنم.» ساعت نیم بعد از ظهر، شاه و همسرش تهران را به مقصد مصر ترک کردند. در آخرین روزها فرح کوشید تا موافقت شاه را به استعفا از مقام سلطنت و تفویض مقام نیابت سلطنت به وی، طبق قانون اساسی جلب نماید. شاه نپذیرفت و گفت این کار مشکلی را حل نخواهد کرد. سرانجام شاه روز ۲۶ دی ۱۳۵۷، فرار را بر قرار ترجیح داد. از اعضای خانواده ی سلطنتی تنها فرح مانده بود که او نیز همراه همسرش از ایران خارج شد. پس از خروج شاه از ایران، موج شادی مردم را فرا گرفت و ملت با آمدن به خیابان ها و اظهار شادمانی و پخش گل و شیرینی این پیروزی بزرگ را جشن گرفت و رژیم سلطنتی کمتر از یک ماه پس از فرار شاه سقوط کرد و طومار عمر رژیم سرتاسر ظلم و جور ۲۵۰۰ ساله ی شاهنشاهی روز ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، درهم پیچیده شد. کارکنان صنعت نفت در خوزستان کار خود را از سر گرفتند اهواز- در پی فرمان امام خمینی در مورد شکستن اعتصابات، صبح امروز اجتماعی در مقابل سازمان مرکزی شرکت سهامی خاص خدمات تشکیل شد. در این اجتماع نمایندگان کارکنان صنعت نفت اعلام داشتند که در اجرای فرمان امام از این ساعت همگی در سر کار خود حاضر خواهند شد و بسرعت کارهای تعمیراتی، حفظ و حراست، و آماده نمودن تاسیسات برای صدور نفت به خارج آماده خواهند بود. نمایندگان کارکنان گفتند: هرگاه امام فرمان صادر نمایند شیرهای نفت برای صدور نفت به خارج از کشور باز خواهد شد و همه کارکنان صنعت نفت تا صدور این فرمان آماده خواهند بود. کسب اطلاع شد که فعلا فعالیت کارکنان نفت برای تامین نفت و بنزین داخلی خواهد بود و فعلاً تصمیمی برای صدور نفت به خارج گرفته نشده است.(۳) اهمیت اعتصاب کارکنان صنعت نفت از منظر امام خمینی(ره) بطور قطع یکی از اقدامات شکننده و وسیار مؤثر در پیروزی انقلاب اسلامی اعتصاب کارکنان نفت بود که بارها امام راحل (ره) و دیگر مسئولان عالیرتبه نظام بارها در مورد اهمیت آن سخن به میان آوردند. امام خمینی ( ره) طی سخنرانی در جمع نمایندگان سندیکاهای کارگری وکارکنان شرکت نفت در همین زمینه فرمودند: « نهضت ما گر چه مرهون همه اقشار ملت است، گر چه همه اقشار ملت نهضت را همراهی کردند، چه بانوان تمام ایران و چه مردان برومند ما، لکن بعضی اقشار یک ویژگی خاصی داشتند، و از آن جمله، کارکنان و کارمندان صنعت نفت، برای اینکه اینها در مقامی می بودند که شریان حیات اجانب به دست آنها بود، شریان حیات رژیم منحوس در دست آنها بود. اعتصاب آنها یک ویژگی خاصی داشت، و همراهی آنها از نهضت، یک خصوصیت بیشتری داشت. از این جهت، ما به آنها بیشتر از سایر اقشار شاید ارج بگذاریم وتشکر می کنیم . شما برادران بودید که در اعتصابات خودتان در مقابل رژیم طاغوتی ایستادید، و نهضت را پیش بردید و اسلام را تقویت کردید. من باید از شما تشکر کنم ، من دعا به شما می کردم و میکنم.» (۴) ● صنعت نفت بعد از پیروزی انقلاب اسلامی کارکنان ایرانی صنعت نفت که حضور همه جانبه آن ها در مبازرات مردم مسلمان به ویژه اعتصابات سراسری و بستن شیرهای نفت نقشی عظیم در پیروزی انقلاب اسلامی ایفا کرده بود، پس از خروج شرکت های نفتی خارجی، مدیریت و اجرای عملیات این صنعت را در کلیه بخش ها، از اکتشاف تا حفاری، بهره برداری، انتقال، پالایش و صدور بر عهده گرفتند و به رغم تردید های اولیه از سوی محافل کارشناسی بین المللی، توان و تخصص خود را در اداره موفقیت آمیز صنعت نفت ایران به اثبات رساندند. با آغاز جنگ تحمیلی در آخرین روز شهریور ماه سال ١٣٥٩، مراکز، تاسیسات و مجتمع های صنایع نفت، گاز و پتروشیمی، به عنوان حیاتی ترین نقاط استراتژیک کشور، مورد شدیدترین تهاجمات زمینی و هواییی دشمن قرار گرفت و طی بمباران های متعدد هواپیماهای عراق، که با هدف توقف تولید و قطع صادرات نفت ایران و نیز اخلال در سوخت رسانی به شهرها، صنایع و جبهه ها انجام می شد، به مراکز حیاتی صنعت نفت آسیب های جدی وارد آمد. طی این مدت پالایشگاه آبادان منهدم و از فعالیت بازماند و سایر تاسیسات نفتی و پالایشگاه ها نیز دهها بار مورد هجوم دشمن قرار گرفت. جزیره خارک و ترمینال های صدور نفت به طور مستمر هدف حجم سنگین آتش دشمن بود، لیکن علی رغم تمامی فشارهایی که با هدف به زانو درآوردن صنعت نفت و اقتصاد کشور انجام می شد صادرات نفت حتی برای یک روز قطع نشد. با این حال کارکنان توانمند و ایثارگران صنعت نفت، به رغم شهادت مطلومانه قریب به یک هزار شهید، همچنین اسارت و شهادت وزیر بسیجی نفت مهندس محمدجواد تندگویان ضمن حفاظت از تاسیسات و تداوم تولید، پالایش و صادرات نفت، مستمراً و پس از هر هجوم دشمن خسارات وارده را در کوتاهترین زمان ممکن بازسازی کرده و از طریق اجرای طرح های ابتکاری، ضمن خنثی کردن نقشه های دشمن، شرایطی فراهم آوردند که هیچ گاه برای مردم، کشور و رزمندگان مشکلی پیش نیاید . با خاتمه جنگ، عملیات بازسازی و نوسازی صنایع نفت با شتاب و جدیت پیگیری شد و در اندک زمانی، ظرفیت پالایش، توان تولید و میزان صادرات، از مقدار پیش از آغاز جنگ تحمیلی فراتر رفت. (۵) کارکنان صنعت نفت هم اکنون نیز علی رغم محدودیت های ناشی از اعمال تحریم های امریکا و سایر کشورهای متحد وی توانستند در بخش های صنعت پتروشیمی و تامین نیاز صنایع پایین دستی داخلی، توسعه گازرسانی به مراکز صنعتی، نیروگاه ها و بخش خانگی، توسعه بخش بالادستی صنعت نفت و اجرای طرح های اکتشافی و تولیدی همگام با برنامه های پنج ساله و چشم انداز ۲۰ ساله به موفقیت های چشمگیری دست یابند و تحولی بنیادین را در رشد و توسعه کشور تجربه کنند . انعقاد قراردادهای متعدد به منظور توسعه میادین نفت و گاز، از جمله توسعه میدان پارس جنوبی، میادین نفتی مشترک در فلات قاره ایران و جذب منابع خارجی برای اجرای طرح های اکتشافی، افزایش سطح تولیدات صنایع پتروشیمی ، ارتقای ظرفیت پالایش نفت کشور و برنامه ریزی متنوع در منطقه «ویژه اقتصادی پتروشیمی» به عنوان قطب بزرگ اقتصادی کشور و همچنین « منطقه ویژه اقتصادی – انرژی پارس » بخشی دیگر از موفقیت های مدیران و کارکنان نفت در سال های اخیر بوده است. اینک در بیست و هشتمین سال خود اتکایی وتجلی حقیقی صنعت ملی نفت؛ با فناوری روزآمد، مدیریت قدرتمند و نوآور، نیروی انسانی ماهر، با تجربه و خلاق، آینده نگری در هدف گذاری و برنامه ریزی طرحهای توسعه، با اقتدار کامل به پیش می رود. نفت نیوز پی نوشتها: ۱) غلامرضا نجاتی، تاریخ سیاسی ۲۵ ساله ایران، مؤسسه خدمات فرهنگی رسا، ص ۳۱۴-۳۱۳. ۲) محمود طلوعی، پدر و پسر، ناگفته ها و ناشنیدنی ها از زندگی و روزگار پهلوی ها، ص ۷۵۳-۷۵۱. ۳)روزنامه اطلاعات/ شنبه، ۲۸ بهمن ۱۳۵۷ ۴)صحیفه امام ، ج۷ ،ص۴۱۸ ۵)پایگاه شرکت ملی نفت مقالات ارسالی به آفتاببعضی از تحلیل گران خارجی سال ۱۹۷۵، یعنی اواخر سال ۱۳۵۳ و ۹ ماهه ی اول سال ۱۳۵۴، را نقطه ی آغاز افول قدرت شاه در ایران می دانند. وقایعی که در این سال رخ داد، به حسب ظاهر همه از نیرومندتر شدن موقعیت شاه و رژیم سلطنت در ایران حکایت می کرد. درآمد نفت چهار برابر شد و به مرز سالانه ۲۰ میلیارد دلار رسید که با قدرت خرید آن روز دلار، رقم هنگفتی به شمار می آمد. شاه با اعلام یک سیستم تک حزبی در اسفند ۱۳۵۳، حکومت مطلقه خود را بر کشور تثبیت کرد، آشتی با عراق و امضای قرارداد حل اختلافات دو کشور که براساس بیانیه ی الجزایر تنظیم شده بود، به نگرانی های ایران از مرزهای غربی خود خاتمه داد، روابط ایران با همه ی کشورها اعم از شرق و غرب توسعه یافت و سیل سران و دولتمردان خارجی، برای بهره گرفتن از خوان نعمتی که بر اثر افزایش ناگهانی درآمد نفت در ایران گسترده شده بود، به ایران سرازیر شد. دولت نظامی در همان چند روز اول ناتوانی خود را در اداره ی امور کشور نشان داد و موج تظاهرات و اعتصابات بعد از چند روز وقفه از سرگرفته شد. حکومت نظامی هم عملاً کارآیی خود را از دست داد، زیرا مقررات حکومت نظامی در مورد منع اجتماعات اجرا نمی شد. حکومت نظامی به ویژه در مورد مطبوعات سختگیری کرد، ولی نویسندگان مطبوعات زیر بار سانسور نرفتند و دست به اعتصاب زدند و مردم بیش از پیش برای آگاهی از آنچه در کشورشان می گذشت به رادیوهای بیگانه روی آوردند. گسترش موج اعتصابات در سراسر کشور، بخصوص صنعت نفت، مملکت را به حال فلج کامل در آورد و درآمد ارزی کشور به صفر رسید. شاه برای خروج از بن بستی که در آن گرفتار شده بود به رهبران جبهه ی ملی روی آورد و قبل از همه دکتر غلامحسین صدیقی را برای مقام نخست وزیری در نظر گرفت. دکتر صدیقی پس از یک هفته مطالعه و مشورت، پاسخ ردّ داد. شاه از شاپور بختیار دعوت کرد. بختیار این پیشنهاد را به شرط گرفتن اختیار کامل و خروج شاه از کشور بعد از رأی اعتماد مجلسین به دولت پذیرفت. شاه ناگزیر، تمام شرایط را پذیرفت. با روشن شدن جرقه های اولیه انقلاب و فشار نیروهای مخالف رژیم و هماهنگی قیام های مردمی به رهبری امام خمینی قدس سره و کشتار ۱۷ شهریور و برگزاری مراسم چهلم های مختلف شهدا در تهران، تبریز، اصفهان ،مشهد و ...، و اعتصاب کارگران شرکت ملی نفت و چاپ مقاله توهین آمیز احمد رشیدی مطلق علیه امام« قدس سره»، کنترل امنیت کشور از دست نیروهای رژیم و حتی حکومت نظامی خارج شد و پایه های اقتدار رژیم ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی سست شده و منجر به فرار شاه گردید. در آن تاریخ همه ناظران سیاسی متفق القول بودند که حل بحران، با حضور شاه در ایران امکان پذیر نیست و رهبر انقلاب اسلامی، به هیچ عنوان حضور شاه و رژیم سلطنتی را تحمل نخواهد کرد. شاه نیز پس از عدم موفقیت دولت نظامیازهاری در برقراری نظم و آرامش و رقع اعتصاب ها که اقتصاد کشور را فلج کرده بود، راه دیگری جز خروج از کشور نداشت. تشریفات مربوط به خروج شاه خصوصی و غیررسمی بود. مشایعت کنندگان، نخست وزیر، رؤسای مجلسین، وزیر دربار، رییس ستاد ارتش و گروهی از مقامات وابسته به دربار بودند. فرودگاه مهرآباد در محاصره یگان های گارد شاهنشاهی بود. مقارن ساعت یازده و نیم صبح، شاه و همسرش، با یک هلیکوپتر وارد فرودگاه شدند. شاه در مصاحبه ی کوتاهی به خبرنگاران گفت:(۱) «مدتی است احساس خستگی می کنم و احتیاج به استراحت دارم. ضمناً گفته بودم پس از این که خیالم راحت شود و دولت مستقر گردد، به مسافرت خواهم رفت. این سفر اکنون آغاز می شود و تهران را به سوی آسوان در مصر ترک می کنم. امروز با رأی مجلس شورای ملی که پس از رأی سنا داده شد، امیدوارم که دولت بتواند هم به جبران گذشته و هم در پایه گذاری آینده موفق شود.» در مورد مدت سفر گفت: «این سفر بستگی به حالت من دارد و در حال حاضر دقیقاً نمی توانم آن را تعیین کنم.» ساعت نیم بعد از ظهر، شاه و همسرش تهران را به مقصد مصر ترک کردند. در آخرین روزها فرح کوشید تا موافقت شاه را به استعفا از مقام سلطنت و تفویض مقام نیابت سلطنت به وی، طبق قانون اساسی جلب نماید. شاه نپذیرفت و گفت این کار مشکلی را حل نخواهد کرد. سرانجام شاه روز ۲۶ دی ۱۳۵۷، فرار را بر قرار ترجیح داد. از اعضای خانواده ی سلطنتی تنها فرح مانده بود که او نیز همراه همسرش از ایران خارج شد. پس از خروج شاه از ایران، موج شادی مردم را فرا گرفت و ملت با آمدن به خیابان ها و اظهار شادمانی و پخش گل و شیرینی این پیروزی بزرگ را جشن گرفت و رژیم سلطنتی کمتر از یک ماه پس از فرار شاه سقوط کرد و طومار عمر رژیم سرتاسر ظلم و جور ۲۵۰۰ ساله ی شاهنشاهی روز ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، درهم پیچیده شد. کارکنان صنعت نفت در خوزستان کار خود را از سر گرفتند اهواز- در پی فرمان امام خمینی در مورد شکستن اعتصابات، صبح امروز اجتماعی در مقابل سازمان مرکزی شرکت سهامی خاص خدمات تشکیل شد. در این اجتماع نمایندگان کارکنان صنعت نفت اعلام داشتند که در اجرای فرمان امام از این ساعت همگی در سر کار خود حاضر خواهند شد و بسرعت کارهای تعمیراتی، حفظ و حراست، و آماده نمودن تاسیسات برای صدور نفت به خارج آماده خواهند بود. نمایندگان کارکنان گفتند: هرگاه امام فرمان صادر نمایند شیرهای نفت برای صدور نفت به خارج از کشور باز خواهد شد و همه کارکنان صنعت نفت تا صدور این فرمان آماده خواهند بود. کسب اطلاع شد که فعلا فعالیت کارکنان نفت برای تامین نفت و بنزین داخلی خواهد بود و فعلاً تصمیمی برای صدور نفت به خارج گرفته نشده است.(۳) اهمیت اعتصاب کارکنان صنعت نفت از منظر امام خمینی(ره) بطور قطع یکی از اقدامات شکننده و وسیار مؤثر در پیروزی انقلاب اسلامی اعتصاب کارکنان نفت بود که بارها امام راحل (ره) و دیگر مسئولان عالیرتبه نظام بارها در مورد اهمیت آن سخن به میان آوردند. امام خمینی ( ره) طی سخنرانی در جمع نمایندگان سندیکاهای کارگری وکارکنان شرکت نفت در همین زمینه فرمودند: « نهضت ما گر چه مرهون همه اقشار ملت است، گر چه همه اقشار ملت نهضت را همراهی کردند، چه بانوان تمام ایران و چه مردان برومند ما، لکن بعضی اقشار یک ویژگی خاصی داشتند، و از آن جمله، کارکنان و کارمندان صنعت نفت، برای اینکه اینها در مقامی می بودند که شریان حیات اجانب به دست آنها بود، شریان حیات رژیم منحوس در دست آنها بود. اعتصاب آنها یک ویژگی خاصی داشت، و همراهی آنها از نهضت، یک خصوصیت بیشتری داشت. از این جهت، ما به آنها بیشتر از سایر اقشار شاید ارج بگذاریم وتشکر می کنیم . شما برادران بودید که در اعتصابات خودتان در مقابل رژیم طاغوتی ایستادید، و نهضت را پیش بردید و اسلام را تقویت کردید. من باید از شما تشکر کنم ، من دعا به شما می کردم و میکنم.» (۴) ● صنعت نفت بعد از پیروزی انقلاب اسلامی کارکنان ایرانی صنعت نفت که حضور همه جانبه آن ها در مبازرات مردم مسلمان به ویژه اعتصابات سراسری و بستن شیرهای نفت نقشی عظیم در پیروزی انقلاب اسلامی ایفا کرده بود، پس از خروج شرکت های نفتی خارجی، مدیریت و اجرای عملیات این صنعت را در کلیه بخش ها، از اکتشاف تا حفاری، بهره برداری، انتقال، پالایش و صدور بر عهده گرفتند و به رغم تردید های اولیه از سوی محافل کارشناسی بین المللی، توان و تخصص خود را در اداره موفقیت آمیز صنعت نفت ایران به اثبات رساندند. با آغاز جنگ تحمیلی در آخرین روز شهریور ماه سال ١٣٥٩، مراکز، تاسیسات و مجتمع های صنایع نفت، گاز و پتروشیمی، به عنوان حیاتی ترین نقاط استراتژیک کشور، مورد شدیدترین تهاجمات زمینی و هواییی دشمن قرار گرفت و طی بمباران های متعدد هواپیماهای عراق، که با هدف توقف تولید و قطع صادرات نفت ایران و نیز اخلال در سوخت رسانی به شهرها، صنایع و جبهه ها انجام می شد، به مراکز حیاتی صنعت نفت آسیب های جدی وارد آمد. طی این مدت پالایشگاه آبادان منهدم و از فعالیت بازماند و سایر تاسیسات نفتی و پالایشگاه ها نیز دهها بار مورد هجوم دشمن قرار گرفت. جزیره خارک و ترمینال های صدور نفت به طور مستمر هدف حجم سنگین آتش دشمن بود، لیکن علی رغم تمامی فشارهایی که با هدف به زانو درآوردن صنعت نفت و اقتصاد کشور انجام می شد صادرات نفت حتی برای یک روز قطع نشد. با این حال کارکنان توانمند و ایثارگران صنعت نفت، به رغم شهادت مطلومانه قریب به یک هزار شهید، همچنین اسارت و شهادت وزیر بسیجی نفت مهندس محمدجواد تندگویان ضمن حفاظت از تاسیسات و تداوم تولید، پالایش و صادرات نفت، مستمراً و پس از هر هجوم دشمن خسارات وارده را در کوتاهترین زمان ممکن بازسازی کرده و از طریق اجرای طرح های ابتکاری، ضمن خنثی کردن نقشه های دشمن، شرایطی فراهم آوردند که هیچ گاه برای مردم، کشور و رزمندگان مشکلی پیش نیاید . با خاتمه جنگ، عملیات بازسازی و نوسازی صنایع نفت با شتاب و جدیت پیگیری شد و در اندک زمانی، ظرفیت پالایش، توان تولید و میزان صادرات، از مقدار پیش از آغاز جنگ تحمیلی فراتر رفت. (۵) کارکنان صنعت نفت هم اکنون نیز علی رغم محدودیت های ناشی از اعمال تحریم های امریکا و سایر کشورهای متحد وی توانستند در بخش های صنعت پتروشیمی و تامین نیاز صنایع پایین دستی داخلی، توسعه گازرسانی به مراکز صنعتی، نیروگاه ها و بخش خانگی، توسعه بخش بالادستی صنعت نفت و اجرای طرح های اکتشافی و تولیدی همگام با برنامه های پنج ساله و چشم انداز ۲۰ ساله به موفقیت های چشمگیری دست یابند و تحولی بنیادین را در رشد و توسعه کشور تجربه کنند . انعقاد قراردادهای متعدد به منظور توسعه میادین نفت و گاز، از جمله توسعه میدان پارس جنوبی، میادین نفتی مشترک در فلات قاره ایران و جذب منابع خارجی برای اجرای طرح های اکتشافی، افزایش سطح تولیدات صنایع پتروشیمی ، ارتقای ظرفیت پالایش نفت کشور و برنامه ریزی متنوع در منطقه «ویژه اقتصادی پتروشیمی» به عنوان قطب بزرگ اقتصادی کشور و همچنین « منطقه ویژه اقتصادی – انرژی پارس » بخشی دیگر از موفقیت های مدیران و کارکنان نفت در سال های اخیر بوده است. اینک در بیست و هشتمین سال خود اتکایی وتجلی حقیقی صنعت ملی نفت؛ با فناوری روزآمد، مدیریت قدرتمند و نوآور، نیروی انسانی ماهر، با تجربه و خلاق، آینده نگری در هدف گذاری و برنامه ریزی طرحهای توسعه، با اقتدار کامل به پیش می رود. نفت نیوز پی نوشتها: ۱) غلامرضا نجاتی، تاریخ سیاسی ۲۵ ساله ایران، مؤسسه خدمات فرهنگی رسا، ص ۳۱۴-۳۱۳. ۲) محمود طلوعی، پدر و پسر، ناگفته ها و ناشنیدنی ها از زندگی و روزگار پهلوی ها، ص ۷۵۳-۷۵۱. ۳)روزنامه اطلاعات/ شنبه، ۲۸ بهمن ۱۳۵۷ ۴)صحیفه امام ، ج۷ ،ص۴۱۸ ۵)پایگاه شرکت ملی نفت مقالات ارسالی به آفتاب
X